Nöbetçi Eczaneler
Hayat ağacımızdan ömür yaprakları teker teker düşmeye devam ederken, hazan dolu bir sonbaharı geride bırakarak kışa giriyoruz, kışın soğuk ayazını iliklerimize kadar hissederken, aramızdan hayata veda eden, sevdiklerimiz var.
Bu fani alemde nefsime büyük ders veren üç hakikat vardır. Birincisi kabristanlar, ikincisi ölümcül hastalar, üçüncüsü ise cenazelerdir.
Bu nedenle ara ara gönüllü cenaze yıkarım, cenaze bize şu mesajı verir, bugün tabutu dolduracak benim, ibret al, kulluk heybeni doldur, yarın tabutu sen dolduracaksın.
Son yıkadığım cenaze değerli teyzemin cenazesi oldu,
Ruhu şad, mekanı cennet olsun.
Cenaze tabuta konuldu, omuzlara alındı, uzun uzun baktım, gönlüm aklıma şu mısraları fısıldadı,
Bilir misin ölümün hangi tarih hangi saat,
Bir gün seni de ansızın uğurlayacak kainat,
Bir an önce kulluk heybeni doldurmaya bak,
Gör ve ibret al, ölüm sana büyük bir nasihat.
Bela ahdinden ikinci surda huzura göz açana dek, hayat yolculuğunda insan, tahtında bahtsız seyyahtır.
Köylülerden biri hocaya sorar:
Hoca dünya kaç metre?
Tam o sırada bir cenaze geçer yanlarından,
Hoca cenazeyi göstererek:
Ona sor! Bilir, Bak, ölçmüş biçmiş gidiyor…
Yolun sonunda Ölümümüzün Şebi Arus olması duasıyla.
Allah yar ve yardımcımız olsun.
Selam ve dua ile.
