YAŞ ALAN HAZİNELERİMİZ

………………………

Şimdilerde 86 yaşında olanbüyüğümle yaptığımız bir sohbetimizde; ‘ Biz aslında yaşlanmıyoruz yaş alıyoruz‘demişti. Bu sözü çok hoşuma gitmişti. Öyle de değil mi? Aslında yaşlılıkdediğimiz  Allah’ın bize biçtiği ömürdenyaş almaktan başka bir şey değildi. Yaşlılarımız; yaş alan kültür- tecrübehazinelerimiz, emektarlarımız, rahmet kapılarımız, geçmişimiz, geleceğimizeışık tutanlarımız, ulu çınarlarımız sırtımızı dayadığımız dağlarımız. Yaşaldıkları ömürlerine ne de çok anlam, birikim sığdıranlarımız. Bu dünya ikikapılı bir hansa eğer uzun bir yoldan sonra çıkış kapısının eşiğine gelmiş,yıllanmış tecrübeleri, bembeyaz saçları, her biri yaşadıklarının şahidi olankırışmış elleri ve yüzleri ile ilahi rahmete mazhar kılındığımız, azaba karşıkalkanımız  yaşlılarımız . Onlar hayatkitabında son noktamız, kitabın başlangıç kısmına atfımız, o kitaptançıkarılacak en büyük nükte, onu okunulası kılan her satır her hece, hayatımızıyazan kalemden düşen ilk cümle, varlık sebeplerimiz, kabul olmuş dualarımızyaşlılarımız. Kuran-ı Kerimde bahsedildiği üzere yaratılışı tersine çevrilmiş olançocuklaşan yanlarımız, yavaşlayan hareketleri, bükülen belleri, yıllarınyorulmuşluğu ile bir yanı gençlere muhtaç kalanlarımız, cennet anahtarlarımız,Allah’ın korumasına aldığı, ‘ Öf ’ bile denilmesi yasaklananlarımız, merhametkanatları açılanlarımız yaşlılarımız…

Bir hadisi şeriftePeygamber Efendimiz (S.A.V); ‘ Eğer takva sahibi gençler, beli bükülmüşyaşlılar, süt emen çocuklar, yayılan hayvanlar olmasaydı belalar üstünüze selgibi dökülecekti.’  ( Taberani, el-Esvat7/134) buyurmuştur. 2020’nin başında olduğumuz bu günlerde şimdiden bela yılıkoyduk bu yılın adını. Yaşadığımız ardı ardına gelen musibetlerden dolayı. Budurumda Allah’ın bize bahşettiği bu yılın bir suçu bir uğursuzluğu var mı? Uğursuzlukkimde ya da nede? Önce kendimizi sorgulamamız gerekmez mi? Takvalı gençlerinmumla arandığı, dünyaya çocuk getirmenin külfet sayıldığı, yayılanhayvanlarımızın çok su tüketiyorlar diye öldürdüğü bu günlerde, Rabbim sonkalemiz, yaşlılarımızı da elimizden alıyorsa eğer halimiz nice olur düşünmemizgerekmez mi? Sel gibi güldür güldür gelen belalara hazırlıklı mı olmalıyız?  Geleceğimizden endişe duyuyorsak eğergeçmişimizi garanti altına, koruma altına mı almalıyız? Tam da böyleyapmalıyız, yapmaktayız. Bizim için ne kadar kıymetli olduklarını anladığımızyaşlılarımızı koruma altına almalı, alırken de çocuk kadar hassas ruhlarınıincitmeden, onları kırmadan, bizim için ne kadar önemli olduklarını hissettirmeliyiz.Onlara merhamet kanatlarımızı daha da açıp, İsra suresi 23. ve 24. AyetlerdeRabbimizin buyurduğu gibi; onları azarlamamalı, güzel sözler söylemeli ‘Rabbimonlar nasıl küçükken beni şefkatle eğitip yetiştirdilerse sen de onlaramerhamet et.’ diye dua etmeliyiz. Rabbimin onlar sayesinde bizlere merhametetmesini istiyorsak, hayatta daha emin adımlarla yürümek, onlarıntecrübelerinden faydalanarak geleceğimize ışık tutmak ve yaşamak, yaş almakistiyorsak  yaşamaları için çabalamalı,önlem almalıyız. Bir cevherin kıymetini ancak onun değerini  anlayan  işinin ehli, sarrafı bilir. Hepimiz sarrafıolmalıyız elimizdeki cevherlerin, hazinelerin.

Onlarsız bir hayat mı?Yarım kalan bir şarkı, sonu gelmeyen bir kitap, yaz güneşinde gölge bulamamak, sırtımızıdayadığımız dağları yıkmak, geçmişsiz, geleceksiz, tarihsiz kalmak, rüzgardatutunacak dal bulamayıp da bir o yana bir bu yana savrulmak, buruk geçenbayramlar, öpülesi el bulamamak, alınamayan hayır dualar, rahmet adına  yüzümüze kapanan kapılar ve daha ne çok şey.Onlarsız bir hayat demek; tuzsuz bir yemek, hiçe sayılmış kocaman bir emek,telefonun ucunda konuşamadığımız bir ses, ziyaret edemeyeceğimiz bir nefes,hayat adına yok olan en büyük örnek,  yaşalan hazinelerimizi bu dünyada bir daha görememek, bir daha görüşememek… Rabbimbu imtihanı hayırla atlatmayı nasip etsin. Kıymetlilerimizi, hazinelerimiziyaşlılarımızı başımızdan eksik etmesin. Dua ile..