KORONAVİRÜS VE OBSESYON

..

Obsesyon, bir diğer adıyla takıntı;  tekrar tekrar saplantılı bir biçimde aklagelen, rahatsızlık hissettiren düşüncelerdir. Her sağlıklı insanın aklınaistemsiz düşünceler zaman zaman gelir ve bir süre sonra gider. Obsesyonu olanyani takıntılı  kişilerde bu durum  daha fazladır ve istese de bu durumdankurtulamaz. Bu düşünceler çoğu zaman mantıksız ve abartılı olabilir. Budüşüncelerin aslında mantıksız ve abartılı olduğunu kişi bilir fakat bunlarınoluşturduğu olumsuz duyguları yoğun biçimde hisseder. Örneğin kontrol takıntısıolan birisi, ocağı kapattığını bilir fakat ‘ya kapatmadıysam’ diye düşünerek gidip tekrar bakar. Kişininobsesyonlarını rahatlatmak ve kaygısını azaltmak için yaptığı davranışlara dakompulsiyon denir. Bu davranışlar  geçiciolarak kişiyi rahatlatır. Örneğin elinin kirlendiğini düşünen kişi gidip eliniyıkar. Fakat bu davranış geçici bir rahatlama sağlar, bir süre sonra ilkdüşüncenin tekrar gelmesine sebep olur. Böylece kişi bir kısır döngüye girerek,tekrarlayıcı davranışların içine hapsolur.

Obsesyon denilen takıntı hastalığı, genellikle ergenlikçağında başlar ve belirtiler zamanla artar. Takıntı hastalığına sahip kişilergenellikle hassas bir benlik yapısına sahiptir. Olumsuz olaylardan çabuketkilenirler.

Ülkemizde yaşanan koronavirüs vakası özellikle kaygıdüzeyi yüksek olan insanlarımızı ve çocuklarımızı daha çok etkilemiştir. Busüreçte kaygı düzeyi olması gerekenden yüksek olan ebeveynler tedbir almakonusunda olması gerekenden aşırıya gidebilmekte;  bu durum, çocukları olumsuz etkilemekte veilerleyen süreçlerde bu çocukların obsesyon hastası olma ihtimaliniarttırmaktadır. Örneğin anne ya da baba çocuğunun ellerini yıkatırken “iyiyıka, olmadı bir daha yıka” gibi söylemleri ya da evin içerisindekiaşırıya giden temizleme davranışları özellikle hassas kişilik yapısına sahipçocukları çok fazla etkilemektedir. Bu çocuklar hastalığa yakalanma veyaebeveynlerini kaybetme konusunda çok fazla endişelenmekte ve korkmaktadırlar.Bu yüzden ebeveynlerin öncelikle kendi kaygı düzeylerini azaltmaları,  buna göre aşırı davranışlardankaçınmaları  sonrasında da çocuklarınıpsikolojik açıdan rahatlatmaları gerekmektedir. Bu zaman diliminde anne ya dababasını kaybetmekten korkan çocuklar “Anne  sen ölecek misin”, “Baba sen ölecekmisin?” tarzında sorular sorabilirler. Bu soruya verilecek cevap çocuğunhassasiyeti, yaşı gibi çocuğa ait özelliklere göre cevaplandırılmalıdır.  Özellikle soyut düşüncenin gelişmediği 10-11yaş öncesindeki çocukların bu tarz sorularına, çocuğu rahatlatıcı, kaygıdüzeyini azaltıcı cevaplar verilmelidir. “Anneciğim ben hep seninyanındayım, bize bir şey olmayacak, her şey yolunda” gibi cevaplarverilerek çocukların güvende olduklarını hissettirilmelidir.

Yaşanan olumsuz olayların çocuklar üzerindeki etkisini en aza indirmek, onların psikolojiksağlıkları ve gelecek yaşantıları açısından oldukça önemlidir. Bu yüzden busüreçte bilinçli bir ebeveyn olmalı ve ona göre davranmalıyız.

Ülkemizde ve dünyada yaşanan bu salgından en kısa süredekurtulmak dileğiyle..