Çemberimdeki Ben

..

Hayatınızın tepesine bir başlık atmanızı isteselerdi,temanız ne olurdu, hiç düşündünüz mü? Oradan bakınca biraz kafa karıştırıcıolabilir.

Hadi düşünmenize yardım edeyim. Olası cevapları gözdengeçirelim.

‘Hayatım boyunca huzurluydum, iyi bir ailem vardı, zordönemler geçirdiğim de oldu ama kendimi iyi yetiştirdim, mutluyum, benim temam:Huzur.’

‘Hayata kederle başladım, kimi zaman mutlu da oldum, amaküçük adımlarla büyüyen bir çile silsilesi içindeydim. Benim temam: Keder.’

‘Evlendim ve çocuklarım oldu, tarif edemeyeceğim güzelheyecanlar yaşadım. Ama hep bir korku oldu içimde, kendim olmaktan bilekorktum, Başkaları ne dediyse ne beklediyse onu yaşadım. Benim temam: Korku.’

‘Karşıma ne çıktıysa mücadele ettim. Belki yenildim,öfkelendim, ama kendimi sevebildim. Benim temam: Azim.’

Yukarıdaki örneklerde tema belirlenmiş olsa da,yaşadıklarınızın içinde acı da var, mutluluk da. Ve daha bir sürü şey. Fakat buolgulara yönelik tepkileriniz farklı olur. Öyle ya, mutlu olduğunuzdavereceğiniz tepki, üzgün ve çaresiz hissettiğinizde bencilce gelebilir. Veyaöfkeli haliniz, sakinliğinize merhamet göstermeyebilir.’ ‘Bir’ temanız olsa dayaşadığınız olaylar etkisinde içinizde beliren duygularla beslenen birçokfarklı tepki var bu kurguda.

Duygularınız; Karşınıza çıkan her türlü eyleme karşıoluşan farklı hisler. Sizi memnun eden sonuçları iyi karşılıyorsunuz. Bu iyihissetme hali, kararlarınızı etkiliyor. Tepkileriniz bir sonraki duygu oluşanakadar bu iyi hissetme ile gelişiyor. Olumsuz bir olguda farklı bir duygu iletepki veriyorsunuz. Sizi memnun etmeyen sonuçlarda, mesela yaşanan sayısızküçük acılarda çaresizlikle birleşen bir duman sinebilir üzerinize. İnsanlaraacıdan kavrulduğunuzu gösterecek belirtiler sunanlarınız veya kan yutup kızılcıkşerbeti içmiş gibi davrananlarınız olacaktır. Öte yandan çaresizlik hissi sizikötümser bir halde katılaştıra da bilir. Öfkelenebilirsiniz.

Size, ‘Hayattan beklentileriniz neler’ diyesorduklarında, bir cevap bulabiliyor musunuz? İç sesiniz ‘tabi ki var, birçokhayalim var, ne için uğraşıyorum sanıyorsun’ diye yükselmiş olabilir.

O zaman isteklerimiz ve bunları elde ettiğimizdehissettiğimiz duygularımız var. Örneğin: başarı, mutluluk, kazanmak…. İyihissediyoruz.

Peki ya olmuyorsa, elde edemiyorsanız? Siz de F. Nietzschegibi ‘Yaşamak için bir nedeni olan kişi, hemen her ‘nasıl’ a katlanabilir’diyor musunuz, Yoksa olduğunuz yere oturup pes ediyor musunuz?

Acılarımızın da bize katkıda bulunmaya istekli olduğunugörmezden gelmeyelim. Kendimizi gerçekleştirdiğimiz ‘ben’ olma evresinde veinşa etmeye çalıştığımız huzurda; acı da var mutluluk da. Her iki durumda daaklıma öğrendiğim iki soru geliyor.

‘Biz hayattan ne bekleriz?’

‘Peki, hayat bizden ne bekler?’

İstediklerimiz olduğunda veya olmadığında, hayat bizimutluluk ile veya acı ile sınadığında bu iki soru da önemsenir ise özellikleikinci soru düşünülür ise doğru eylem ve doğru yaşam biçimine daha çokyaklaşırız. Ve geriye dönüp baktığımızda temayı belirlemek zannettiğimiz kadarkarmaşık olmayabilir.