Köşe Yazıları

Bir Mektup Anısı

Arkadaşlarım bugün sizinle bir anımı paylaşmak istiyorum.Bu vesile ile sosyal hizmetlerin bir dalı olan “Engelliler ile Sosyal Hizmet”hakkında da bilgi sahibi olacağınızı düşünüyorum. Mesleğimin ilk iki yılında engellilere bakım hizmetisunan..

Bir Mektup Anısı

Arkadaşlarım bugün sizinle bir anımı paylaşmak istiyorum.Bu vesile ile sosyal hizmetlerin bir dalı olan “Engelliler ile Sosyal Hizmet”hakkında da bilgi sahibi olacağınızı düşünüyorum.

Mesleğimin ilk iki yılında engellilere bakım hizmetisunan yatılı bir özel bakım merkezinde meslek elemanı olarak çalıştım. Buradamesleki çalışmalarda bulundum. Mesleğimiz gereği engellilerle yakın ilişkilerkurar sosyal aktivitelerde bulunur zamanlarının daha verimli ve mutlu geçmesinisağlamak için çaba gösterirdik. İşte bu hafta sizlerle bakım merkezindeyaşadığım bir anıyı paylaşmak istiyorum.

Bakım merkezinde bazı engellilerle her hafta kompozisyonyazma dersi yapardık. Bir gün yine bu kompozisyon yazma dersinde konumuzu “mektupyazma” olarak belirledim. “Herkes bugün bir sevdiğine mektup yazacak.” dedim vebaşladık yazmaya.          
Engellilerimizin bazısı mektubu bana yazmaya başladı, bazısı kız kardeşine,bazısı anne ve babasına…

Aralarından bir tanesi uzun zamandır ziyaretine gelmeyenbabasına yazıyordu mektubu. ”Babacığım. Uzun zamandır ziyaretime gelmedin. Seniçok özledim. Sağlığın sıhhatin nasıl? Bacakların nasıl oldu en son çok sızlıyordiyordun. Biliyorum sen gelmek istiyorsun. Fakat kardeşlerim izin vermiyor.Olsun üzülme. Seni çok özledim. Seni çok seviyorum.”

Mektuplar yazıldı. Yazma bilmeyenler duygularınıçizdikleri resimlerle anlatmaya başladılar. Bende tek tek mektuplarıokutuyorum. Sıra bahsettiğim mektuba geldi. Yanımda bakım elemanları da var.Engellimiz mektubu okumaya başladı. Baktım herkesin gözleri doldu. Hıçkırahıçkıra ağlayanlar var. Hala gözüm doluyor o anı hatırladıkça. Bakım elemanıarkadaşa dedim ki “Neden bu kadar etkili oldu?” o da dedi ki “Babası vefat ettifakat babasının vefat ettiğini bilmiyor.”

Hala kalbimde sıcaklığını hissettiren bu hatırayısizlerle paylaşmak istedim. Biz ne kadar bakım ve ihtiyaçlarını sağlayamayıpbir bakım merkezinden yardım da alıyor olsak hala onlar bizim ailemizin birüyesi. Bizim ailemiz engellilerimizle bir bütün. Onlar kendilerini hiçbir zamanailenin dışında tutmuyor. Bizde tutmayalım.

YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)

banner

ÜYE GİRİŞİ

KAYIT OL