Dünya geçici bir han, biz ise yolcu,
Bakarsın Kimi sağcı, kimi ise solcu,
Sarp ve dikenli yollar çok yorucu,
Düşman çok Allah’ım sen bizi koru…
Hayatta insan olmak o kadar zor ki, dışarıdan şeytan vesvese veriyor. İçerden nefis kaleyi ele geçirmeye çalışıyor. Diğer tarafta han dediğimiz dünya tüm ihtişamıyla gözlerimizin önüne seriliyor, bir taraftan şeytana askerlik eden art niyetli zalim adaletsiz insafsız kişiler kuyu kazıyor. Dağların teklif edildiğinde kabul etmediği insanın kabul ettiği bu sorumluluk ne kadar zormuş meğer.
Ey nefsim kendine gel, silkelen kalk derin uykudan,
Düşmanındır senin şehvet, servet, şöhret, ve şan,
Okunan selalar ve mezar taşları habercisidir ölümün,
Sözüme kulak ver nefsim! ölüm gelmeden uyan.
Hz Yusuf der ki:
Nefsimi temize çıkarmam.çünkü nefis aşırı şekilde kötülüğü emreder.
Beyazıtı bestami Hz her hastalığı tedavi ettim Allahın izniyle. Ancak nefsimi tedavi kadar zor bir şey görmedim der.
Cenabı hak bizi türlü nimetlerle donattığı bir aleme gönderdi, işte bu alemde olgunlaşmanın yolu nefsi terbiye etmekten geçer. Nefis ben demeyi kendini beğenmeyi çok sever, nefis kendini övmeyi çok sever, nefis birileri tarafından takdir kazanmayı alkış almayı çok sever, bunlar nefsin bayram ettiği şeylerdir.
Kul ham seviyeden olgunluk seviyesine çıkmak isterse eğer, nefsin dizginlerini elinde tutmalı, onu güzel terbiye etmelidir. Aksi takdirde nefis ipten kopmuş köpek misali sağa sola saldırır. Hem sahibine hem de çevresine zarar verir.
Sevgili peygamberimiz şöyle dua ederdi:
Gökleri ve yeri, görünen ve görünmeyen alemleri yaratan Allah’ım! Ey her şeyin Rabbi ve sahibi! Nefsimin şerrinden, şeytanın şerrinden, sana sığınırım Amin.”
Ebu Davud, tirmizi 3392
Nefistir insanı yolda koyan,
Yarı yolda kalır nefse uyan.
Allah yar ve yardımcımız olsun.
Selam ve dua ile..
YORUMLAR