Nöbetçi Eczaneler
Ömür kundak ile kefen arası kısa bir yolculuktur. İmamı gazali Hz oğluna şöyle nasihat ediyor:
Oğul! Farz et ki bugün öldün. Hayatındaki gaflet anlarına ne kadar çok üzüleceksin, ah keşke diyeceksin. Lakin heyhat geri dönüş artık mümkün olmayacaktır.
Her mümin sabah namazını kıldıktan sonra kendine şu hatırlatmalarda bulunmalı:
BENİM SERMAYEM ÖMRÜMDÜR. ÖMRÜM GİDİNCE SERMAYEM DE GİDER. ECEL GELDİĞİ VAKİT ARTIK KAZANMA İMKANIMIZ KALMAZ. BU BAŞLAYAN GÜN YENİ BİR GÜNDÜR. ALLAH BU GÜN DE BANA MÜSAADE ETTİ. SAKIN BU GÜNÜN BİR ANINI BİLE BOŞ GEÇİRME. ZİRA HER NEFES PAHA BİÇİLEMEYEN BİR NİMETTİR.
Yaşadığımız bu alem Yakub’un gözyaşı, bağrını yakan hasreti, Yusuf’un bin bir çile imtihanı dipsiz kuyusudur.
Yaşadığımız bu alem Eyyub’un yarası, İbrahim’in bıçağı, Yunus’un duasıdır.
Peygamberlere imtihan olan bu dünya sana cennet mahallesi olamaz ey yolcu.
Önemli olan bu kundak ile kefen arası kısa yolculuğu taçlandırmak, bir toprağı yeşertmek, bir gönle huzur vermek, ikra oku, ve en hayırlı ümmetsiniz ayetlerine muhatap olabilmektir.
O zaman son sözü Üstat Abdürrahim Karakoç’a bırakalım.
Nere gidiyorsun ey bulut nere?
Dur beni de götür gittiğin yere,
Tut elimden tut, yukarı çek beni…
Yoldaşlık eylerim, yük olmam sana,
Götür can vereyim, kuru bir cana,
Su bekleyen topraklara dök beni.
Küçük bir damla say, yağmuruna kat,
Yolunu bekleyen dallara uzat,
Dilediğin yapraklara tak beni.
Fark etmez ha hazar, ha yemen olsun,
Yeter ki faydalı bir zaman olsun,
Her ülkeye her iklime ek beni.
Bağla ellerimi tel tel güneşe,
İstediğin derecede yak beni
Allah yar ve yardımcımız olsun.
Selam ve dua ile.
